अस्पताल छ औषधि छैन
कक्षा छ शिक्षक छैन
शिक्षितको आँगनमा
शिक्षाको भिक्षा माग्ने
अध्येता छैन
मुर्दाको क्रान्ति छ
कुकुर बस् शान्ति छ
शासन छ राशन छैन
आशन छ आहार छैन
सास थाक्छ, त्यसैले म गएँ।
घर छ मान्छे बस्ने थर छैन
रक्षक छ स्वतन्त्र बस्ने कोही छैन
एक मुर्दाघर छ जल्ने हजारौं छन्
काम छ र पनि वेरोजगार छन्
रिक्स छ, त्यसैले म गएँ।
उन्नतिको ठाउँमा अवनति छ
घरमा खति छ, अन्त उपति छ
सङ्कटकालिन कोरोना छ
मान्छेहरू खाडीमा मोरोना छ
संसार एवं सरकार आखिर
विवश छ, त्यसैले म गएँ।
असमानतामा
वन गाएको, छहरा नाचेको
विलासमा केवल निराश छ
हातमा मदिराको गिलास छ
कोहिली गाएको, ढुक्कुर नाचेको
वनचरीको अनुहारमा रहस्य छ
मेरो मनको कुनामा महत्व छ
भोजन एक छाक घरमा छ
अमेरिका धाक छ
तै पनि आज निराश छ
चुरोटको बाफ छ, रक्सीको रवाफ छ
सबै नाजवाफ छ, त्यसैले म गएँ।
हुनसक्ने भए
आकाशमा बादल भई रमाउँला
धर्तीमा हिमाल भई हसाउँला
अध्येतामै कसैको मन जिताउनु छ
कोरोनालाई भेल भई बगाउनु छ
अहिलेलाई जसोतसो सामना गर्नु छ
सबैको मनमा निर्मल मुस्कुराउनु छ
ल त साथी, म गएँ... म गएँ...।।
