हामी बेलाइतको दक्षिणी भागको तटीय सहर डोभरबाट फ्रान्सको उत्तरी भागको त्यस्तै तर क्षेत्रफलमा सानो सहर क्यालेसम्मको यात्रा गर्न ठिक्क परेर एउटा ठूलो पानीजहाजभित्र बसेका छौं । इङ्लिस च्यानलमा हेलिन तम्तयार भीमकाय जहाजको आठौं तल्लामा रहेका लगभग दुई सय उत्साही मानिसको समूहमा एकै घरका तीन प्राणी पनि मिसिएका छौं । अघिपछि निकै टाढाको एउटा भूपरिवेष्ठित देशका कुनाकन्दरामा रमाइरहने हाम्रा सरल मन यतिखेर यो विशाल जलराशि देख्ता जिज्ञासैजिज्ञासाले भरिएका छन्, कुतूहलता नै कुतूुहलताले पुरिएका छन् र नजाँनिदो त्रासले पिरोलिएका पनि छन् ।
जहाज चलिसकेको छैन, तीनैजनाका उत्सुक मन व्यग्रतासाथ त्यसको प्रतीक्षामा छन् । यतिखेर हाम्रा मनमा एउटै कुरो छ– यत्रो ठूलो जहाज चढ्ने अवसर हामीले घरिघरि कहिले पाऔंला र ? आज मौका पाउँदा यसभित्र कहाँकहाँ केके वस्तु छन् ? कस्ताकस्ता सुविधा छन् ? केही नछाडी हेर्नुपर्छ । माथिका तलामा नचढौंला, तलका तलामा नझरौंला, आपूm बसेको यो एउटा आठौं तलाको पूरै क्षेत्रफलभरि मात्र एक फन्को लगायौं भने पनि यस अजङ्गको भाँडोभित्रका धेरै कुरा देख्न सकिन्छ भन्ने हामी तीनैजनालाई लाग्छ ।
यस स्वाभाविक चासोले थिर भएर बस्न दिँदैन । फेरी चढाइ नै त हाम्रा लागि नौलो होइन, तीनैजनाले देशदेशका फेरी चढेकै हौं, तर यति ठूलोचाहिँ हामी कसैले चढेका रहेनछौं । नौलो वातावरणको नौलै अनुभव लिने प्रबल इच्छाले हामीलाई एकनाससँग डोर्याइरहेको छ, तलाभित्रको सूक्ष्म अवलोकनमा तानिरहेको छ । परको एउटा कुनामा धेरै मान्छे सोहोरिएर एकै ठाउँ गुजुमुज्ज परेको देख्छु । अलिअलि घोप्टिएर केही हेरिरहेका छन् । के रहेछ ? सकसक लाग्न थाल्छ । नजिकै पुगेर हेर्छाैं, खानेकुरा किन्ने ठाउँ पो रहेछ ! आफूलाई मन पर्ने तात्ताता खानेकुरा सोकेसभित्र ध्यानपूर्वक हेरिरहेका छन् यात्रुगण । कोही भने यहाँ किनेर अलिक परको बस्ने ठाउँतिर ट्रे लिएर जाँदै छन् । त्यता आँखा पर्छन्, भोकाएका यात्रु आफन्तजनहरूसँग विश्वविख्यात च्यानलमाथिको अविस्मरणीय यात्रा गर्दै मेचटेबुलमा आरामपूर्वक बसेर स्वाद लिईलिई खान थालिसकेका छन् ।
