नुवाकोटकी सपना लामा दुई दिदी, हजुरआमा, हजुरबुबा र बुबासँग हुर्किइन्। उनी काखमा छँदै आमाले छाडेर गइन्। कहाँ पुगिन् सपनालाई थाहा छैन। आमा नरहनुले घर धन्दा उनकै दिदी बहिनीको जिम्मेवारी बन्यो। त्यसैले स्कूल टेक्न त के देख्न समेत पाइनन्।
बुबाले नयाँ विवाह गरेपछि भने उनको घरको झन् बसाई असहज। त्यसैले साथीहरुको लहलहैमा लागेर घरबाट भागिन् र काठमाडौं आइन्। साथीहरुले सुनाएका थिए काठमाडौंमा काम पाइन्छ। काम गरे बापत् पैसा पाइन्छ। राम्रो साहु परे, पढ्न समेत पठाउँछन्।
पढ्नु उनको सपना बनेको थियो। त्यसैले काम, पैसा र पढाईको लोभले उनलाई डोहोर्यायो, काठमाडौं।
शहरमा काम पाइन्, बिहान खाना, दिउँसो खाजा र राति रक्सी बेच्ने होटलमा। त्यहाँ उनले सरसफाइ र भाडा माझ्नु पर्थ्यो। मासिक पाँच हजार तलब। बस्ने र खाने सुविधा थियो। काम त पाइन् तर उनले पढ्न पाउने कुरा थिएन, त्यहीँ काम गरेर।
त्यस्तैमा, एकदिन उनका काका आइपुगे, उनले काम गर्ने बालाजुस्थित होटलमा। साहुनीसँग अनुमति लिएरै सपनालाई लिएर गए। काकाले उनलाई माइक्रो चढाएर नाराणथानस्थित कोठामा पुर्याएका थिए।
