‘घरमा पाहुना आउनुहुन्थ्यो। उहाँहरूको अगाडि म नाँचेर देखाउँथे। मेरो नृत्यले पुरस्कार स्वरुप केही रुपैयाँ पाउथ्यो,’ नृत्यकार रेशम नेपकिङ्गले आफ्नो विगत सम्झिए।
वीरेन्द्रनगर–१० मा रहेको कोपिला माध्यमिक विद्यालयमा कक्षा २ मा अध्ययनरत थिए उनी। घरमा क्यासेट प्लेअर थियो। पाहुना आउँदा क्यासेट प्लेअर प्रायः घन्किन्थ्यो। अनि सुरु हुन्थ्यो रेशमको नृत्य।
पाहुनाले उनको नृत्यलाई प्रोत्साहन गर्थे। प्रायः ‘बतासैले उडाइ लग्यो माया मेरो’ बोलको गीतमा घरको आँगनीमा प्रस्तुत हुने उनको नृत्यले केही रकमको ‘पुरस्कार’ पनि पाउने गरेको थियो।
‘नृत्य मेरो बालापनदेखिकै रूचीको विषय बनेको थियो,’ उनले भने, ‘प्रयोगात्मक शिक्षण सिकाइका लागि आएका गुरुका कक्षामा होस् या विद्यालयको साँस्कृतिक कार्यक्रममा, म नृत्यमा सहभागी भइरहन्थें।’
