हामी सँगै एमफिल पढ्थ्यौं । तिम्रो अलिक चर्को हाँसो । तिम्रो हाँसोले गर्दा  पढाउँदै गर्नुभएको सर पनि रोकिनुहुन्थ्यो एकछिन । मानौं, तिम्रो हाँसो ट्राफिकको सिटी हो । विश्व–विद्यालय परिसर थर्किने गरेर हाँस्ने मान्छे भनेर चिनिने तिमीभित्र पीडा छ होला भनेर कसैले अनुमान पनि लगाउन सक्दैनथे । तिमी दुःख देखाउने मान्छे थिएनौ, अनुहारमा सधैं पूर्णता झल्किन्थ्यो ।