झ्यालबाट चिसो बतास आउँदै थियो। म पनि ओछ्यानभित्र घुस्रिएँ। १२ बजिसक्दा बाहिरको हल्लाखल्ला कम हुँदै गयो।
मेरो ध्यान पुस्तकले खिचिसकेको थियो। केहीबेरमा फेरि बाहिर कतै टाढा कल्याङमल्याङ सुरू भयो। आवाज झन् झन् ठूलो हुँदै गयो। मलाई थाहा थियो, त्यो केको आवाज हो!
म उठेँ र झ्यालबाहिर कान थापेँ। त्यो कल्याङमल्याङमा मैले सुनेँ — तीनथरी आवाज!
देख्न पो पाउँछु कि भन्ने आशले झ्यालबाट टाउको बाहिर निकालेँ। निष्पट्ट अँध्यारो थियो। उनीहरूको छाया समेत देखिँदैन थियो।
