महिलाहरू प्राकृतिक स्रोतमा परम्परादेखि नै तुलनात्मक रूपमा बढी निर्भर छन्। यसको कारण हो, लैङ्गिकतामा आधारित हाम्रो सामाजिक संरचना। आर्थिक/शैक्षिक क्षेत्रमा धेरै परिवर्तन आइसके पनि महिलाको भूमिका उत्पादनमूलकभन्दा पुनरुत्पादनमूलक काममा सीमित गरिंदा प्राकृतिक स्रोतप्रतिको निर्भरता बढेको हो। यस अर्थमा प्राकृतिक स्रोतले महिलाहरूको श्रम र समय समेत निर्धारण गरिरहेको हुन्छ।
वन, जङ्गल, माटो, पानी, खेतीपाती जस्ता प्राकृतिक स्रोतसँग निकट रहने उनीहरू तीबाट प्राप्त वस्तु र सेवा परिवारसम्म पुर्याउँछन्। जस्तै- पशुपालनका लागि स्याउला, सोत्तर, पत्कर, डालेघाँस; खानका लागि कन्दमूल, च्याउ, निगुरो लगायत तरकारी तथा फलफूल; औषधिमूलोका लागि विभिन्न वनस्पतिका भाग; सानातिना कृषि औजारका लागि चाहिने काठ; पिउन, सरसफाइ, पशुपालन तथा कृषिका लागि आवश्यक पानी; दैनिक खाना बनाउन आवश्यक अन्नपात लगायत चिज प्रकृतिकै देन हुन्। यस्ता स्रोतको उपलब्धता वा अभावले महिलाको दैनन्दिनी प्रत्यक्ष प्रभावित पारिरहेको हुन्छ।
