नेपालको भूबनोट नै हाम्रो विकास र समृद्धिको मूल आधार रहेको व्याख्यान धेरै चलिसक्यो। भौगोलिक विरासतको यही गीत गाएर पुस्ता सकिए, तर उपलब्धि शून्य छ।
यस्तो मान्यतालाई चिर्दै डारन एसीमग्लु र जेम्स रोबिन्सनले देश समृद्ध हुनमा प्राकृतिक भूबनोट, स्थान, जलवायुभन्दा पनि मानिसले नै बनाएका राजनीतिक र आर्थिक रणनीतिको भूमिका रहने निष्कर्ष दिएको पुस्तक ह्वाई नेशन्स फेल आएकै दशक नाघिसक्यो। तर, हामीकहाँ अझै पनि भूबनोट र स्वतः पाएको प्राकृतिक सम्पदाले नै मुलुक समृद्ध बनाउने भ्रममा विकास निर्माणका नाममा स्रोतको दुरुपयोग तीव्र छ।
अधिकांश स्थानीय सरकार गाउँलाई खास रूपमा धनी बनाउन होइन, धनी जस्तो देखाउन उद्यत छन्। परिणाम– विना अध्ययन डाँडामा सडक खनिएका छन्। अग्ला डाँडालाई गिज्याउने गरी टावर थपिएका छन्। भएका रूख काटेर रूखकै मूर्ति ठड्याइएका छन्।
