शुक्रबार, माघ १४, २०७८ । समय : दिनको २ बजे । स्थान : शिक्षा पत्रकार समूहको कार्यालय, अनामनगर ।
प्रसंगको पृष्ठभूमि यसरी बन्छ । बरफ भएर जमेको वर्तमानको शिक्षा क्षेत्रलाई ‘बहसमा शिक्षा’ विषयक टेलिभिजन कार्यक्रमको हतौडामार्फत ठोकठाक गर्ने कार्यमा संलग्न सुदर्शन सिग्देललाई भेट्न अनामनगर पुगेको थिएँ । समूहले टेलिभिजन कार्यक्रमलगायत अन्य धेरै अभियानलाई अघि बढाएको छ । सिग्देल त्यसैका एक कर्मठ पात्र हुन् ।
अनामनगरका केही प्रख्यात सीमास्तम्भमध्ये एक हो, सेकुवाको सेवन नगर्ने शाकाहारीलगायत जोकोहीले पनि जानेको ‘बाजेको सेकुवा’ । हनुमानस्थानबाट उत्तर जाँदा बाजेको सेकुवाबाट धोबीखोलातिर जाँदा अक्सिडेन्टल पब्लिक स्कुलको छेउमा छ, शिक्षा पत्रकार समूहको कार्यालय ।
उक्त कार्यालय उत्तर–दक्षिण फैलिएको सडकको पश्चिम किनारामा एकापसमा जोडिएका बहुतले भवनहरूमध्ये एकको पहिलो तलामा अवस्थित रहेछ । केही दिनदेखि राम्रोसँग घाम लाग्न नसकेको वातावरणले मलाई तनाव पस्किरहेको थियो ।
पत्रकारहरूको त्यो कार्यालयमा पुगेपछि त्यहाँको पानी जम्ने चिसोले ‘करेलालाई निमको थाँक्रो’ भन्ने उखान चरितार्थ गराइदियो ।
