‘बिपी अनन्त गुणले सम्पन्न प्रचुर कार्यक्षमतावाला एक व्यक्ति हुनुहुन्थ्यो। खतराको अवस्थामा अफ्ना साथीहरूको संरक्षण गर्दै उहाँ सदैव जोखिम उठाउन आफैँ अगाडि सर्नुहुन्थ्यो। अनि विभिन्न फाइदाका बाँडफाँटका अवसरमा उहाँले कहिल्यै आफ्नो ठूलोपन या बढी त्यागको लाभ उठाउने प्रयत्न गर्नु भएन, बरु यही सब गुणका कारण उहाँ आफ्नो जीवनकालमै विश्वको एउटा ठूलो मानिस भएर जानुभएको हो।’ – कृष्णप्रसाद भट्टराई ‘(मेरो म)’
आफ्नै मान्यता र शैलीबाट सञ्चालित कृष्णप्रसाद भट्टराईले नेपाली कांग्रेसका संस्थापक नेता बिपी कोइरालालाई जीवनपर्यन्त आफ्नो नेता माने। २०६२ को राजनीतिक परिवर्तनका कथित तीन उपलब्धि–संघीयता, धर्मनिरपेक्षता र गणतन्त्रलाई आयातीत एजेन्डा ठहर गर्दै भट्टराईले आफैँ संस्थापक रहेको पार्टीसँग ६ दशकको नाता तोडे। पार्टी कार्यालयतर्फ फर्केर हेरेनन्। नीति, कार्यक्रम र समर्पणले नजोडेको कार्यकाल निष्प्राण इँटा, सिमेन्टको आलिशान महल बन्न सक्छ तर आस्थाको केन्द्र बन्न सक्दैन। भट्टराईको पार्थिव शरीर मात्र फर्कियो (फर्काइयो) नेपाली कांग्रेसको सानेपास्थित कार्यालयमा, संघर्ष र आस्थाका सहयात्री र समर्थकको श्रद्धाञ्जलीका लागि।
