मिरा खतिवडा/निर्मला घिमिरे

 

अध्ययनका लागि विदेशिने अधिकांश नेपाली युवा पढिसकेपछि उतै काम थाल्छन्। अनि त्यतै 'सेटल' हुन्छन्।

पाटनकी लुमन्ती शाक्य भने फ्रान्समा पाँच वर्ष पढेर फर्किइन्। हस्पिटालिटी म्यानेजमेन्ट विषय पढेकी उनी यसै सम्बन्धी व्यवसाय गर्ने सोचसहित फर्केकी थिइन्।

'मलाई आफ्नै देशमा व्यवसाय गर्ने इच्छा थियो,' लुमन्तीले सेतोपाटीसँग भनिन्, 'विदेशमा जति परिश्रम गरे पनि कसैले चिन्दैन। यहाँ नाम र दाम दुवै कमाउन सकिन्छ।'

योजना बनाएर फर्के पनि लुमन्तीले पढाइभन्दा फरक व्यवसाय अँगालिन्, सुन जलप लगाएका गरगहनाको।

यो बाटो मोडिनुको कारण उनको नेपालबाहिर घुमफिर र किनमेलमा रूचि हो।

उनी भन्छिन्, 'बाहिरी बजारको अनुभवले होला, यहाँ गुणस्तरीय सामान पाउनै गाह्रोजस्तो लाग्यो। पाए पनि धेरै महँगो। अझ बाहिर चल्तीमा भएका सामान त दुई/तीन वर्षपछि मात्रै नेपाल आइपुग्ने। त्यसैले म सपिङका लागि विदेशी बजार नै रोज्थेँ।'

विदेशबाट आउँदा उनी साथीहरूलाई पनि थरीथरी उपहार ल्याइदिन्थिन्। साथीहरूले सामान मनपराउँथे। विस्तारै साथीहरूले गरगहना पनि ल्यादिन भन्न थाले।