निर्वाचित सरकार जनआकांक्षाअनुसार प्रजातान्त्रिक मूल्य–मान्यता र संविधानअनुसार सञ्चालन हुनुपर्छ, सबैको यही अपेक्षा रहन्छ। तर, कतिपय अवस्थामा निर्वाचित सरकार पनि विभिन्न आन्तरिक तथा बाह्य प्रभावका कारण निरंकुश भएका उदाहरण थुप्रै छन्।
लोकतन्त्रमा विभिन्न राजनीतिक दल तथा हित समूहबीच जीवन्त तर शान्तिपूर्ण बहस हुने गर्छ, यही नै यसको विशेषता हो। स्वस्थ लोकतन्त्रमा यी समूह छलफल, वादविवाद, तर्कवितर्क, मतदान आदिद्वारा उत्पन्न भएका समस्या वा मुद्दाको छिनोफानो गर्छन्।
यस प्रक्रियाबाट प्राप्त हुने निचोडबाट उनीहरूका मतादाता, क्षेत्र दुबै लाभान्वित हुन्छन्। तर, अपवादका रूपमा कहिलेकाहीँ राजनीतिक दलको बुझाइ र समझदारीको दूरी यति धैरै बढिदिन्छ कि यी एकअर्काबीच सम्झौता वा समझदारीको सम्भावना देख्न छाड्छन्।
राजनीतिक ध्रुवीकरण चरम गतिमा बढ्छ। जब राजनीति सम्झौताको अखडा रहँदैन तब एउटा समूह अर्को समूहमाथि हाबी हुने अस्वस्थ प्रक्रियाको सुरुवात हुन्छ।
यही राजनीतिक असहिष्णुतासँगै अस्थिरताको श्रीगणेश र तानाशाही राज्यसञ्चालनको सुरुवात हुने गर्छ।
