भाग्य त 'मेसिन'को पनि हुँदो रहेछ!
१९५८ सालतिर इतिहास रच्दै मान्छेका काँधमा चढेर काठमाडौं उक्लिने कति भाग्यमानी मोटर! उक्त मोटर अमलेखगञ्जबाट भैंसे, भीमफेदी, चन्द्रागिरि हुँदै काठमाडौं खाल्डोमा पुग्यो। अचेल सुन्दा अचम्म लाग्छ तर मान्छेले बोकेरै ल्याएका थिए।
एक सय बीस वर्षपछि अहिले पनि जमाना उस्तै छ। कहिले सेनाको हेलिकप्टरमा झुण्डिएर पहिलो पटक गाडी हुम्ला भित्रिन्छ, कहिले तुइनमै झुण्डिएर भेरी नदी तर्दै डोल्पा पुग्छ। कहिले मुगुमा फिल्ड हिँडेका कर्मचारी मोटरसाइकलसहित तुइन तर्छन्।
देशका सबै ठाउँमा पहिले जस्तो मोटर काँधै चढेर आउँदैनन्। तर, गुडेरै पनि सबै ठाउँ पुग्न सकेका छैनन्।
भव्य स्वागतका साथ भित्र्याइएको पहिलो मोटर त अहिले अस्तित्वमा छैन। तर ३५ लाख सवारी साधन देशमा भित्रिसके। भित्रिने क्रम जोडतोडले चलेकै छ।
१९९६ सालदेखि काठमाडौं उपत्यकामा सार्वजनिक यातायातको सुरूआत भयो। देख्न मात्र पाएको मोटर चढ्न पाउँदा सर्वसाधारण दंग भए। सोचे होलान्, अब सार्वजनिक यातायातले जीवनयापनका अनेक पक्षमा सहजता आउनेछ। सर्वसाधारणले सोचेजस्तो जीवनयापन त सहज भएको छ तर सार्वजनिक यातायात आफैं असहज अवस्थामै छ। त्यसैले सार्वजनिकभन्दा निजी सवारीमा तिनको मोह पलाएको छ।
