कोराना भाइरस महामारी चीनबाट सुरु भएको थाहा नहुने सायदै होलान्।
जब कोरोना प्रकोपले चीनलाई ग्रस्त बनाइरहँदा नेपालमा ‘सर्दैन’ भनेर ढुक्कसँग बस्ने हामी नै हौं।
हामीमात्र होइन, छिमेकी भारत पनि आरामसँग बसेको थियो।
रोग सर्न सक्छ है भनेर यदाकदा मिडियाहरू चिच्याउँदै गर्दा कोरोनाले अधिकांश देशमा टाक्कटुक्क कोरोना देखिन थालिसकेको थियो।
यतिमात्र नभएर, सँगै टाँसिएको देश चीनबाट रोग नेपालमा आउनुको सट्टा युरोपतिर लागेपछि नेपालीहरू ‘बहादुर’ भएकोमा गर्व गरिरहे।
‘नेपाली हो नि, चान्स पाए भने जे नि गर्छ’ भने झैं ‘कोरोना आयो भने बेसार पानी खाने हो, निको हुने हो’ भन्नेतिर सबै लागे।
‘नेपालीले बालखैदेखि बिसिजी खोप लगाएको छ, बेसार पानी खाएको छ, अदुवा–लसुन खाएको छ, केही हुँदैन’ भनेर आनन्दले बसे।
यस्ता हल्लाको पछि लाग्दालाग्दै देशमा दोस्रो कोरोना संक्रमित भेटिए।
पहिलो संक्रमितलाई त अस्पतालले रिपोर्ट नै नआई घर पठाइदियो, त्यसै निको भयो। यही ‘केस’ ले नेपाली हुनुमा गर्व गरायो।
तर, यो हल्लाले कसैलाई फाइदा भने पुर्याएन।
