लामो समयदेखि मेसेन्जरमा थुप्रिएका म्यासेजहरूको जवाफ दिन जाँगर चलेको थिएन। खासमा म यतैको हुन चाहन्थें। म ती वर्षदिनका रमाइला क्षणहरू अब सम्झनामै सीमित होउन् भन्ने चाहन्थें। फुक्काफाल जिन्दगी, कलेज, काम, घुमघाम, क्यासिनो, पार्टी, नाचगान, साथीभाइ जमघट, हो–हल्ला, पिआर, प्रेम, राजनीति सम्बन्धी वादविवाद र सल्लाह। यस्तै घटना, परिघटना र दैनिकीबाट लयबद्ध बन्दै गरेको जिन्दगानीलाई तत्काल हस्तक्षेप गर्ने मनसाय थिएन।
सिड्नी विश्वविद्यालयमा दर्शनशास्त्रको स्नातकोत्तर तहमा दोस्रो सेमेस्टर चल्दै थियो। दर्शनशास्त्रमा किन आकर्षित भएँ, प्रष्ट भन्न सक्दिनँ। शुभचिन्तक जिज्ञाशुहरूले के पढ्छौ भन्दा उत्तर दिन कम्ता गाह्रो पर्दैन मलाई। उत्तरै नभएको अध्ययनको विषयमा रूची बसेछ। जिन्दगी, भविष्य, आकांक्षा र इख पनि त्यस्तै निरूत्तर र दिशाहीन पथमा बरालिँदैछन्। भूत र भविष्यप्रतिको निर्लिप्तता तथा वर्तमानसँगको सम्पूर्ण साक्षात्कारिता।
सायद, अष्ट्रेलियाली संचेतना र निष्फीक्री जीवन एउटा नेपाली ठिटोमा आन्तरिकीकरण हुँदै थियो।
