तिमीले आफ्नो शक्तिको दुन्दुभि बजायौं

यतिका वर्षसम्म

पाइलैपिच्छे धम्की र दासता मात्र दियौं

हो मलाई थाहा छ -तिमीले धेरै वर्ष मीठो खायौं

तिम्रो भुँडी स्वयम् प्रमाण छ

तर यसो फुर्सदमा सुँघी हेर्नु

तिम्रो स्वादिष्ट भोजनमा

मेरो रगत र पसिनाको गन्ध छ

आफ्नो मस्तिष्कप्रति कत्रो दम्भ

म मान्छे नै विशिष्ट थरी हुँ भन्यौ

हो,मान्छे त कुन्नि तिम्रो मानवता अलौकिक छ

किनभने त्यो अमानव-तत्त्वहरूले बनेको छ

त्यसैले त

तिम्रो आतङ्कले मेरो मुटु साँघुरियो

तिम्रो उच्च स्वरले म स्वरशून्य भएँ

जमिन हल्लाएर हिंड्ने तिम्रो थर्कोले म गतिशून्य भएँ

तिमी ऐठन भएर आयौ मेरो शान्त निद्रामा

तिमी मन्दविष भएर आयौ  बेहोसीको तन्द्रामा

तर अब

तिमी-हामी नमिलेर पनि मिलेका

एक अर्कालाई देख्ता ङिच्च हाँसिदिने

छिमेकी जस्ता  भएका छौँ                                           

तिम्रो र मेरो आँगन एउटै भएको छ

साझा आँगनमा यमदूतहरू डुलेका छन्

अब त तिमीलाई पनि बोध भए होला

न्यायको एउटै आशामा बाँच्ता रहेछन्

सबै खालका गरिबहरू :

मृत्युले घुस खाँदैन।