यात्रा गरिरहनेका लागि जीवनमा एकपटक सगरमाथाको चुचुरोमा पुग्ने रहर हुन्छ। यदि त्यहाँ पुग्न सकिएन भने सगरमाथाको आधार शिविरसम्म पुग्ने तानाबुना त बुन्छन्-बुन्छन्। यस्तै, तानाबुना मेरो मनमा पनि खेलिरहन्थ्यो।
सामान्य यात्रामा निस्किएका दिनहरूमा सहयात्रीहरूसँग आधार शिविरको कुरा गरिरहन्थेँ। त्यस क्षेत्रको पदयात्रालाई कल्पिन्थेँ। आधार शिविरसम्म पुग्दाको जोखिमको बारेमा अनेक प्रश्नहरू गर्थेँ। सगरमाथा आरोहण गर्ने बढी विदेशी मानिसहरूसँगै मलाई हिमाल उग्लिन मन थियो। तर त्यहाँ पुग्न लाग्ने खर्चिलो रकमले मजस्तो मध्यमवर्गको मानिसलाई सजिलै हिम्मत आएन।
यात्रामा निस्किँदा केही न केही छुटाउने बानी छ मेरो। मनमा भय र उत्साह पनि सँगसँगै आइरहेको थियो। आत्तिएर हिँड्ने बानीले यो यात्रामा पनि केही छुट्छ कि भन्नेमा निकै चनाखो भएको थिएँ। फेरि पहिलो पटक ११ दिनको सगरमाथा आधार शिविर जाने यात्रा गर्दै थिएँ।
