‘सत्ता चढ्यो, वाचा बिर्सियो’ शृंखला : राजनीतिक आन्दोलनका बेला थरीथरीका वाचा गरेर जनसमर्थन जुटाइन्छ। तर, आन्दोलन सफल भएर सत्तामा पुगिसकेपछि आन्दोलनकारीहरूले आफ्ना वाचा विपरीत काम गर्छन्। अर्थात् जनतालाई सत्तामा उक्लिने भर्‍याङ बनाइन्छ। २००७ सालको क्रान्ति, २०४६ सालको जनआन्दोलन, २०५२ मा थालेको सशस्त्र विद्रोह र २०६२-६३ को दोस्रो जनआन्दोलनअघि गरिएका वाचा के कति पूरा गरिए, के कति पूरा गरिएनन् र किन गरिएनन् भन्नेबारे हिमालमिडियाको ‘सग्लो समाज’ले विभिन्न क्षेत्रका १२ जना व्यक्तित्वसँग कुराकानी गरेको थियो। याे क्रममा राष्ट्रय दलित नेटवर्कका अध्यक्ष गणेश विश्वकर्मासँग मधु आचार्यले गरेको कुराकानी :

२००७ सालको क्रान्तिमा दलितको सहभागिता कस्तो थियो? त्यतिबेला दलितका अजेन्डा के थिए?

२००७ सालको आन्दोलनअघि नेपाली कांग्रेस र नेपाल कम्युनिष्ट पार्टी स्थापना हुँदा दलितहरू पनि सहभागी थिए। त्यो जागरणसँग दलित नेताहरू पनि सहभागी भएको देखिन्छ। बीपी कोइरालाको महामन्त्रीका रूपमा एक जना दलित नेता नै हुनुहुन्थ्यो। बीपी कोइरालाजस्तो व्यक्तित्वले दलितलाई महामन्त्री बनाउनुपर्छ भन्ने सोच्नु दलित मुद्दाप्रति उहाँको गम्भीरता थियो भन्ने बुझ्न सकिन्छ।

तर, उहाँहरू सरकारमा आइसकेपछि, नेतृत्व गरिसकेपछि दलितलाई यस्तै गर्ने भन्ने कुनै पनि किसिमको ठोस कार्यक्रम आएको देखिँदैन ।

२००७ सालको परिवर्तनले दलितमा ल्याएको एउटा नयाँपन शिक्षा हो। त्यसअघि दलितले औपचारिक रूपमा शिक्षा हासिल गर्न पाउँदैनथे। २००७ को परिवर्तनले दलितहरूलाई शिक्षाको ढोका खोलिदियो।