'हाम्रो जोडी खुब राम्रो सुहाउँछ रे। हाम्रो क्लासका साथीहरू सबैले भन्छन्। तिमीले साँच्चै माया गर्छौ नि? कि अरूणले सिर्जनालाई घुमाएझैं दुई चार दिन घुमाएर छोड्ने विचार छ ?' उषाले सुमनको हात सुम्सुमाउँदै भनि।
'भोलि कल्ले पो देख्या छ र यार् ? आज माया गर्छु, भोलिको ग्यारेन्टी लिन्नँ। सबिनाले प्रणयलाई धोका दिएजस्तो तिमीले पनि हात हल्लाउन के बेर? '
'यस्तो भर नभएको मान्छेसँग हिँड्नभन्दा आफ्नै साथीहरूसँग हिँड्न ठिक', भन्दै उषा उठेर हिँड्न लागेकी थिई। उसले हात समातेर तान्यो र आफ्नो काखमा बसाल्यो।
'केटीहरूको यही बानीले गर्दा त धोका खान्छन्। तिमी चन्द्रमुखी, तिम्रा ओठ गुलाबको फूल भन्दा कोमल, तिम्रो कपाल आहा! कति सिल्की अनि मुलायम, तिमीलाई मैले यो जुनीमात्रै हैन सातौं जुनीसम्म पिरिम गर्छु भन्यो भने मक्ख परेर हाम्फाल्छन्। अनि उखु चुसेझैं चुसेर बाटोमुनि फाल्दा बल्ल चेत पाउँछन्।'
'छि: मैले त्यसो भन्न खोजेको कहाँ हो र ? मैले त तिमीले साँच्ची माया गर्छौ कि दुई चार दिन साथीहरूलाई देखाउनको लागि हो पो भनेकी। जहिले अरूले देख्ने ठाममा बस्नु पर्छ तिमीलाई। अरू क्लासका केटीहरूले समेत जिस्काउन थालिसके। केटीसँग बस्यो भने के-के न गरेजस्तो सबैलाई देखाउने र भन्ने जात हो तिमी केटाहरू।'
