व्यवस्था परिवर्तन र त्यसको स्थायित्वको सामूहिक प्रतिवद्धता तथा प्रतिज्ञासहित हालका प्रमुख दलहरुले सत्तामा नियन्त्रण जमाएको १४ वर्ष पूरा भएको छ। अहिले, त्यो परिवर्तनलाई संस्थागत गर्न भनी अर्बौँको खर्च र दुईओटा संविधानसभाको लगानीपछि ल्याइएको संविधान अन्तर्गतको पहिलो सरकार आफ्नो अन्तिम क्षणको प्रतीक्षामा छ।
फुटबलका सदाबहार ‘पेले’सँग प्रधानमन्त्री केपी ओलीलाई तुलना गर्ने र सर्वोच्च अदालतबाट पराजयको झापड पाएका ओली हिजोभन्दा आज बढी शक्तिशाली बनेको अनि राजीनामा दिनु नपर्ने चाटुकारहरुको समर्थन मात्र अब ओलीको शक्ति बनेको छ। त्यो भनेको ओली अब आफ्नो राजकीय यात्रा टुङ्ग्याउन बाध्य हुने संकेत हो। त्योसँगै प्रमुख प्रतिपक्षी दल नेपाली कांग्रेसका सभापति शेरबहादुर देउवाले अब प्रधानमन्त्री हुन चाहेको संकेत दिएर ओलीलाई बालकोट फर्काउने यात्रामा आफू जुटेको संकेत दिएका छन्।
शक्तिको अति केन्द्रिकरण, अधिनायकवादी अनि महत्वाकांक्षा, भष्ट्राचारप्रति शून्य सहनशील भएको दम्भ गर्दै भ्रष्टाचार र लुटमा कसैले आँसु चुहाउने छैन, तर अंशवन्डा र ‘मिलिजुली खाउँ’ राजनीतिमा सहभागी दलहरुले भावी सत्ता निर्माणमा ओलीलाई उन्मुक्तिको आश्वासन नदिई सहज रुपमा सत्ता हासिल गर्ने छैनन्।
