ऊ निष्ठुरी छ निर्दयी पनि छ
छैनन् ती करूणाका शब्दहरु ऊसँग 
छैनन ती मर्मस्पर्शी पङ्क्तिहरु 
त्यसैले त
ऊ बयान गर्न सक्दैन 
न प्रशंसा नै गर्न सक्छ 
ती गरीबहरूका कलाको 
ती निर्धाहरूका निश्चल सुन्दरताको
ती टुहुराका अलौकिक प्रतिभाको 
ती दीन दुखीका असली गुण र रूपको ।

किनकि
ऊ कठोर मान्छे 
ऊ फलामको मान्छे 
हो पग्लिन सक्तैन ऊसको कठोर हृदय 
रसाऊँदैन ऊसको फलामे मन पनि
ऊसले कहिल्यै पढेन संवेदनशीलताको पाठ
ऊसका पाठ्यक्रममा थिएनन
दया,करुणा अनि सहानुभूति जस्ता नैतिक शिक्षा हरू।

ऊ बुझ्दैन कसैको पीडा 
जान्दैन घाईते मनहरुमा मलमपट्टी गर्न
छैन ऊ सँग दयनीयता 
जाग्दैन ऊ भित्रको मानवता
किनकि ऊसले प्रेम र आत्मीयतालाई सधैंका लागि 
हटाइ सकेको छ आफ्नो हृदयकोषबाट 
ऊसले मानवताको कायामा 
दानवताको काँचुली फेरेको छ ।

ऊ मान्छे नभएर 
मान्छेको मखुण्डो लगाएको
कृत्रिम मान्छे बनेको छ
मात्र मान्छे 
मानवता विनाको मान्छे 
प्रतिबिम्बित मान्छे 
मात्र मान्छे ।