डेढ महिनाअघि म भारतको तेलंगना राज्यको महबुवनगर जिल्लास्थित चेगुर गाउँ पुगेको थिएँ।
यो गाउँमा अवस्थित 'कान्हा शान्ति वनम्' नामक ध्यान केन्द्रमा भारतमा 'स्कुलिङ' बाट असन्तुष्ट भएर वैकल्पिक अभ्यास गरिरहेका भारतीयहरूको भेला थियो।
मूलधारको शैक्षिक प्रणालीभन्दा फरक अभ्यास गरिरहेका उनीहरूले आफ्नो अनौपचारिक समूहलाई एउटा नाम दिएका छन् — इन्डियन मल्टिभर्सिटिज अलाइन्स।
यस अलाइन्समा आबद्ध भएका संस्था वा परियोजनाहरूका मूलतः पाँचवटा साझा मार्गदर्शक चरित्र हुने रहेछन्।
मल्टिभर्सिटीहरूमा सिकाइको डिजाइन कुनै बाह्य विज्ञले होइन, स्थानीय समुदाय र सिकारू आफूले गर्ने रहेछन्। यस्तो सिकाइको केन्द्रमा पृथ्वी र पर्यावरणको माया र हेरचाह हुने रहेछ। मल्टिभर्सिटीमा सधैं कोही शिक्षक वा सिकारू हुने रहेनछन्, परिस्थिति अनुसार उनीहरू कहिले शिक्षक, कहिले सिकारू, कहिले सहयोगी, कहिले मेन्टर हुने रहेछन्।
