लोकतन्त्र, राष्ट्रियता र जनताका हक अधिकारनिम्ति विगत ७० वर्षदेखि निरन्तर संघर्ष गरेर आएको नेपाली कांग्रेस यतिबेला नेताहरूबीचको आरोप–प्रत्यारोप, अस्पष्ट र गतिहीनताका कारण उसप्रति शुभेच्छा राख्ने बुद्धिजीवीले मात्र होइन, स्वयं कांग्रेसकै कार्यकर्ताले पनि नेताहरूसँग सोध्नुपर्ने अवस्था आएको छ, ‘अब नेपाली कांग्रेसको गन्तव्य के हो ?’ अर्को सोध्नुपर्ने प्रश्न हो, ‘जनताको ठूलो बलिदान र त्याग–तपस्याबाट ल्याएको लोकतन्त्रलाई कांग्रेसले कता लग्न खोजेको हो ?’ घटनाक्रम र इतिहासले स्पष्ट गरेको छ– कांग्रेस रहेन भने लोकतन्त्र रहँदैन र राष्ट्रियता पनि कमजोर हुन्छ। अनेक आरोह–अवरोह व्यहोर्दै आएको कांग्रेस यतिखेर इतिहासकै सबभन्दा कमजोर अवस्थामा पुगेको छ। माउ पार्टीको यो अवस्था छ।
प्रजातन्त्रका लागि संघर्ष, त्याग र बलिदानको प्रतीक रहेको नेपाल विद्यार्थी संघ गतिहीन अवस्थामा छ। यही हालत नेपाल तरुण दल र अन्य भ्रातृ र शुभेच्छुक संघहरूको छ। ७० लाख विद्यार्थीको भविष्य नै अन्धकार हुन थालेको छ। यो शैक्षिक सत्र नै समाप्त हुने लक्षण देखिन्छ। तर पनि नेविसंघ मौन छ यही अवस्था ट्रेड युनियन कांग्रेसको छ। कोरोनाका कारणले लाखौं मजदुर कामको खोजीमा रातको समयमा बत्तीमा पुतली पसे झैं ‘कोभिड– १९’ को ज्वालामा हाम फाल्दै लाखौं नेपाली कामदार यतिबेला भारत फर्किरहेछन्। यो भयावह अवस्थामा न माउ पार्टी कांग्रेस न त उसका भ्रातृ संघ बोल्छन्, भागबन्डालाई लिएर झगडा गरिरहेको कांग्रेसका नेता–कार्यकर्ता र भ्रातृ संस्था मौन छन्। उनीहरूका लागि भागबन्डा जय नेपाल भन्दै आफ्नो व्यक्तिगत सुखसुविधाबाहेक कुनैसँग मतलब छैन।
