महिनावारी सहज बनाउन निःशुल्क प्याड दिने, छाउगोठ भत्काउने वा सफा बनाउने काम राम्रो हो, तर यी दीगो समाधानका उपाय होइनन्।
जबसम्म महिनावारीको चर्चा गर्दा मर्यादाको कुरा गरिँदैन तबसम्म यो अभियान अपूरो हुन्छ। नेपालमा सामान्यतया पाँच–सात वर्ष उमेर पुगेपछि केटीहरूले महिनावारीबारे थाहा पाउँछन्। उनीहरूको बुझाइ सकारात्मक हुँदैन। आफ्नी आमा वा दिदीहरू महिनावारी हुँदा घर-भान्साबाट टाढै बसेको, छोइछाइ बारेको उनीहरू देख्छन्। यसले महिनावारी हुनु भनेको पाप हो भन्ने उनीहरूको दिमागमा पर्छ।
धेरैजसो केटीहरू यस्तै सोचाइ बोकेर हुर्किन्छन् र जब आफू महिनावारी हुन्छन्, उनीहरू स्वत: महिनावारी बार्ने परम्पराको परिबन्धमा पर्छन्। यसले उनीहरू सानैदेखि आफूलाई पुरुषभन्दा सानो वा कमजोर ठान्न थाल्छन्।
जिन्दगीको एक चरणमा पुगेपछि यो सबै गलत हो भन्ने बुझ्न पनि सक्छन्। तर त्यति बेलासम्म उनीहरू यसबाट कहिल्यै नउम्किने गरी मानसिक रूपले बाँधिइसकेका हुन्छन्। उनीहरू चाहेर पनि आफ्नो व्यवहार फेर्न सक्दैनन्। यो कुरीति हो भन्ने थाहा हुँदाहुँदै लड्ने क्षमता उनीहरूसँग हुँदैन। ‘नाइँ म बार्दिनँ, यो गलत हो’ भनेर आवाज उठाउन सक्दैनन्।
