२०१६ सालमा वनस्पति विज्ञानमा स्नातक सकेर वनस्पति विभागमा काम थालेपछि मेरो व्यावसायिक जीवन नेपालको वनस्पति र वनजङ्गलमै व्यतीत भयो। कामको सिलसिलामा गाउँठाउँ डुल्दै जाँदा नेपाल समुदायको शक्तिमा टिकेको रहेछ भन्ने भेउ पाएँ। समुदायको त्यही शक्तिलाई सरकारले योजनाबद्ध तवरमा विकास कार्यमा उपयोग गर्दा नचिताएकै उपलब्धि भए।
यस्तो प्रयत्नको शुरूआत पोखरा मत्स्य विकास केन्द्रबाट भएको थियो। फेवातालको माछा संरक्षण गर्न तथा माछा मारेर जीविकोपार्जन गर्ने समुदायको दिगो जीविकाका लागि यस्तो अभ्यास भएको थियो। परिणामस्वरूप, माछा संरक्षण हुनुका साथै स्थानीय समुदायले आयआर्जनको दिगो उपाय पनि फेला पार्यो। नेपालको विकास पहलमा समुदायलाई संलग्न गराउनुपर्छ भन्ने अवधारणा चाहिं विहारीकृष्ण श्रेष्ठले जुम्लाका स्थानीयले कुलो संरक्षण गरेको अनुभवका आधारमा केन्द्रीय योजनाहरूमा लागू गराउनुभएको हो। जुन सामुदायिक वनको अवधारणाका रूपमा विकसित भयो।
