‘ए छं नेवा भ्या सलाः’ राजा त्रिभुवनले नेपालभाषामा राजभाइलाई प्रश्न गरे– ‘तिमीलाई नेपालभाषा बोल्न आउँछ ?
‘राजा त्रिभुवनले नेपालभाषा बोलेको सुन्दा म छक्क परेँ,’ ८४ वर्षीय राजभाइ श्रेष्ठ (तीर्थबहादुर श्रेष्ठ) आश्चर्यभावमा भन्छन्, ‘नेपालभाषा हामीले भन्दा उहाँले राम्रो बोल्नुहुन्थ्यो ।’
२०१० सालमा तिब्बतीहरू डेलिगेसनसहित नेपाल आएका थिए, उनीहरूले वार्षिक बुझाउनुपर्ने रकम लिएर । १९११–१२ सालमा भएको नेपाल–तिब्बत युद्धपछि तिब्बतले वार्षिक रूपमा केही रकम नेपाललाई तिर्नुहुन्थ्यो । त्यतिबेला राजभाइका हजुरबुवा सरकारी कर्मचारी (सुब्बा) थिए ।
‘हजुरबाले मलाई सोध्नुभयो, तैँले तिब्बती भाषा बोल्छस् भनेर ?’ राजभाइ भन्छन्, ‘सक्छु भनेर म राजदरबार गएँ । त्यहाँ पुगेपछि पो डर लाग्यो । मलाई राम्रोसँग न दरबारिया भाषा आउने, न त खसभाषा । म अकमकिएको चाल पाएर राजा त्रिभुवन मसँग नेपालभाषामै बोल्नुभयो ।’
ल्हासामा व्यापार गर्ने सिलसिलामा राजभाइले तिब्बती भाषा सिकेका थिए । सोही दक्षता पछि राज्यलाई काम लाग्यो । कुनै समयका ल्हासाका नामी व्यापारी हुन्, राजभाइ । राजभाइसँग ल्हासा व्यापारसम्बन्धी थुप्रै सम्झना र किस्सा छन् ।
